Rukja putem izmišljenih dova
U ovim dovama doziva se Allah, a doziva se i neko mimo Njega.
Nekada se uče samo dove, a nekada se sa dovama uče i neki ajeti. Većina ovih dova lažno se pripisuje vjerovjesnicima, a neke od njih su:
1- Dova Dehrušija
Ovo je jedna od najpoznatijih dova koja se kao rukja uči, a autor knjige Tajna Sulejmanovog prstena navodi ovu dovu kao lijek za bolesti koje su uzrokovane od strane džina:
Autor knjige kaže: „Četrnaesta vrsta džina su stanovnici kuća i udara samo u nevinu djevojku, pa joj pamet povremeno odlazi. Takva djevojka potpuno ludi, skače u snu, voli da sjedi s muškarcima i da se grohotom smije.
Liječi je ovako: uči joj Dehrušiju, suru Rahman, a kada budeš učio, malo je udaraj prutićem morskog gorkog šipka na koji ćeš napisati Esma i Kamer. Udaraj je po stomaku lagahno. Napisat ćeš joj Dehrušiju, saprati, pa neka vodu pije.“[1]
Dehrušija glasi: Bismillahi šerahija dahimreta ali muteali fi ilvetin, ejnel-edžalid el-kavijjeh, ejnel-me’amhazijje, ejne kerdun, ejne derdem ejne asib ejne sahib džebelid-duhan, el-muteammim bis-su’ban, edžibu bi hakkil-esmail-ibranijjeh šejmusa ve berhuta, edžibu tai’in lillahi rabil-alemin.[2]
2– Dova Rihul-ahmar (crveni vjetar)[3]
Neki dijelovi ove dove: Allah ekber, Allahu keber, Allahu ekber, ja ejjuhel-melekanil-azimani… ve euzu bi hamilil-kitabi haza… e’inu hamile kitabi haza bi esmaillahil-kiram ve ajatihil-izam, bi nuri vedžhillahi zil-dželali vel-ikram… ja Atuf, ja Šefuk, ja kadiru, ja muktediru, ja Ahja, ja Šerahija, ja Berahija, Edunaj, Asbaut, Ali Šedaju, El-Vehim. Ja Bujuna, ja Šemhita, ja azimu, ja mukaddim… Allahummeš-fi hamile kitabi haza min džemi’i emrad… verrihul-ahmer.
Ahja i Šerahija su imena džina.[4]
3- Dova Dželdželutija[5]
Neki dijelovi ove dove: Ilahi, lekad aksemtu bismike dai’ijen bi ‘Adž ve Mahudž, dželdželut dželdželet… / Moj Bože, kunem Ti se Tvojim imenom, dozivajući Adža i Mahudža, dželdželutin dželdželet…
Ja Hajju ja Kajjum ed’uke radžijen bi adž ebudž, dželdželut helhelet… / O Živi, o Vječni, dozivam Te, nadajući se, sa Adžom, Ebudžom, Dželdželut, helhelet…
…ve ja dželdželut bil-idžabeti helhelet…
4- Dova Kefkefija[6]
Autor ove dove tvrdi da ona liječi otrovanog čovjeka ili bolesnog od bilo koje vrste bolesti. U njoj, između ostalog, stoji:
Kem jekfike ve ekfeten kefkafuha kekmin kjane min kelak te kerkera kekir elkir fi kebidi / Izađi otrove, s pokornošću, uz dozvolu Allaha i dozvolu Muhammeda. Tvoj Gospodar ti je dovoljan.
5- Devlet dova[7]
Autor ove dove tvrdi da se ona još naziva i Dova želja i ona se uči tri puta nakon sabaha. Nakon učenja se poželi želja.
U toj dovi, između ostalog, piše: Allahu, daj nam pobjedu od Sebe… O Allahu, o Allahu, o Muhammede!
Iz ovog vidimo da autori i oni koji ih uče smatraju da ove dove imaju svoje sluge među džinima. Oni dozivaju Allaha, ali pored Njega dozivaju i druge, tj. ove sluge među džinima. Također, oni dozivaju i Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, i smatraju da ove dove liječe od sihra, ali za to nisu naveli nikakav dokaz.
Propis rukje putem izmišljanja dova:
Nema sumnje da se radi o rukji koja u sebi sadrži širk, jer se priziva, pomoć traži i dova čini nekom mimo Allahu.
Dokaz toga su riječi u tim dovama, poput riječi: edžibu (odazovite se); ja ejjuhel-melekanil-azimani (o vas dvojica veličanstvenih meleka); ja Ahja, ja Šerahija; dželdželut; bi izni Muhammed (sa dozvolom Muhammedovom); o Muhammede; euzu bi hamilil-kitabi haza (tražim zaštitu od onoga ko nosi ovu knjigu); einu hamile kitabi haza (pomozite onoga ko nosi ovu knjigu).
Rukja je vrsta dove, pa ako se dova čini nekome mimo Allahu (bez obzira ko to bio), učinio je širk u dovi, jer dova je ibadet, te se ibadet učinio nekome mimo Allahu, i to je veliki širk, širk u tevhidu uluhijjetu (ibadetu), što se jasno vidi iz dijelova dova koje su prethodno spomenute.
Šejh Abdurrahman b. Hasan veli: „Rukja za koju se kaže da je širk je ona u kojoj se traži pomoć od nekoga mimo Allaha. Što se tiče rukje u kojoj se ne spominje ništa osim Allahovih imena, svojstava, ajeta, i koja je prenesena od Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ona je validna, može biti dozvoljena, a može biti i pohvalna.“[8]
Uzvišeni veli:
I, pored Allaha, ne moli se onome ko ti ne može ni koristiti ni nauditi, jer ako bi to uradio, bio bi uistinu, od onih nepravednih.
Ako ti Allah dade kakvu nevolju, niko je osim Njega ne može otkloniti, a ako ti zaželi dobro, pa, niko ne može blagodat Njegovu spriječiti;
On njome nagrađuje onoga koga hoće od robova svojih; On prašta i milostiv je.[9]
Ovaj ajet jasno ukazuje da je dova nekome drugome pored Allaha i traženje pomoći od njega veliki širk.[10]
Pod nepravdom koja se spominje u ajetu misli se na širk, jer Uzvišeni veli:
Uistinu širk (mnogoboštvo) najveća je nepravda.[11]
Dakle, ova rukja u sebi ima širka i kao takva je zabranjena, jer je to djelo šejtana, te zbog toga nije dozvoljeno tražiti liječenje niti liječiti na taj način.
U knjizi o dovi spomenuti su dokazi i citati učenjaka koji ukazuju da je upućivanje dove nekome pred Allaha i traženje pomoći od njih vid širk, tako da to nema potrebe ponavljati na ovome mjestu.
Vjerovanje Bošnjaka između ispravnog i pogrešnog; Knjiga 9: Rukja, hamajlije i sihr – mr. Jakub Alagić
[1] Tajna Sulejmanovog prstena, str. 84.
[2] Prethodni izvor, str. 90.
[3] Veliko sunce bića tvog, str. 101; Tajna Sulejmanovog prstena, str. 247; Tajna 99 Allahovih imena i njihova svojstva, str. 72.
[4] Pogledati: Igasetul-mazlum fi kešfi esraril-ulum, str. 12.
[5] Pogledati: Krvavo srce, str. 130-131; Tišina duše, str. 104-109.
[6] Pogledati: Otrovna strijela protiv crvene magije, str. 146; Tišina duše, str. 146-147.
[7] Pogledati: Tajna Sulejmanovog prstena, str. 67; Tišina duše, str. 71.
[8] Fethul-medžid, 1/88. Pogledati: Tejsirul-azizil-hamid, str. 157.
[9] Junus, 106-107.
[10] Tejsirul-azizil-hamid, str. 233
[11] Lukman, 13.
