Muslimani prvih generacija bili su stava da se od svakog riječi mogu prihvatiti ili odbaciti, osim od Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, kome su se oni u potpunosti pokoravali i slijedili ga, znajući da on ne priča po hiru svome, niti po strastima svojim, nego da je to Objava i da je istina, te da je ispravno sve što je rekao.
Međutim, sljedbenici islamskih sekti u mnogim pitanjima slijede svoje šejhove i velikane, iako znaju da je istina suprotno onome što im njihove vođe kažu, i zato svjesno rade mnoga djela koja nemaju osnove u islamu.
Imam Malik je rekao: “Od svakog od nas se uzima i odbacuje, osim od stanovnika ovog kabura (tj. Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem).“1
Također veli: „Svačiji se govor može odbaciti, osim govora stanovnika ovog kabura, (pokazavši na kabur Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem).“2
Na drugom mjestu kaže: „Kada vidite da se moj govor suprotstavlja govoru Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, moj govor bacite o zid i uzmite Poslanikov.“3
Ebu Omer veli: „Nema stvorenja čiji se stav ne može uzeti ili odbaciti, osim Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem.“4
Et-Ta'lik ala fethil-bari, uvod, 2/1, autor: Abdullah b. Muhammed b. Ahmed ed-Duvejš.
Ibn Abdulberr, Džami'ul-imi, 2/19; Ebu Šame u djelu El-Muhtesarul-mu'emmel, str. 166; Es-Silsiletus-sahihah, 15/15.