Prihvatanje teksta i odbacivanje te’vila

Uzvišeni Allah kaže:

Knjiga koju ti objavljujemo blagoslovljena je, da bi oni o riječima njezinim razmislili i da bi oni koji su razumom obdareni pouku primili. ¹

Učenjaci prvih generacija smatrali su da nam se Allah obraćao na način koji razumijemo i da je od nas želio uvjerenje koje je zasnovano na vanjskom značenju, te da ne postoji neko skriveno (batin) značenje koje je u koliziji sa onim što je kazano.

Kod prvih generacija ispravno skriveno značenje (batin) u saglasnosti je sa ispravnim spoljašnjim (zahir) značenjem. Svako skriveno, unutrašnje značenje koje je u koliziji sa spoljašnjim, ustvari, je samo vid pričinjavanja, neznanja i zablude.²

Oni su odbijali neosnovano alegorijsko tumačenje koje u suštini označava preusmjeravanje izraza od onog osnovnog smisla koji on izražava svojom vanjskom formom ka nečemu što se ne može uzeti u obzir i što nije osnovano.

Uzimanje Kur’ana i Sunneta na način da se odstupi od osnovanog smisla i da se tumači na neosnovan način, nije bio pravac prvih generacija, nego je to praksa novotara, skolastičara, i pobornika džedela (rasprave o vjerskim tekstovima) koji su sami sebi postavili metod koji slijede, a ustvari taj metod predstavlja izvitoperivanje teksta i tumačenje koje nije osnovano.

Zbog toga kod pripadnika ehli-sunneta ne postoji kontradiktornost ili greška u vjerovanju i akidi, jer su oni svoje vjerovanje izgradili na tekstovima Objave, onako kako su ih shvatile prve generacija muslimana, i nisu pridavali pažnju djelima filozofa i skolastici (kelamu), nego su čak na njih upozoravali, s obzirom da bavljenje time negativno utiče na čovjekova uvjerenja.

Ibn Redžeb veli: „Ulazak u filozofiju i skolastiku je samo zlo i svako ko se i u čemu njima bavio isprljao se njihovom prljavštinom. Kao što kaže Ahmed: ‘Ko se upusti u skolastiku (kelam), zahvati će ga džehmizam.’ On, kao i drugi imami, upozoravali su na pobornike kelama pa makar oni i branili Sunnet.“³