Učenje Kur’ana kod kabura i poklanjanje sevapa umrlima
Ovaj oblik učenja veoma je raširen među muslimanima Bosne i Hercegovine i skoro da nema čovjeka koji je sačuvan toga, osim onoga kome se Allah smilovao.
Ova greška se manifestuje kroz tri načina:
Prvi način: Učenje određenih sura nakon ukopa. Tom prilikom se učači okupe oko kabura i svaki od njih uči jedan dio Kur’ana.
Jedan uči prve ajete sure Bekare, drugi uči posljednje ajete iste sure, sljedeći uči suru Ihlas tri puta, zatim se uče sure Felek i Nas po jedanput.
U nekim mjestima i podnebljima uče se još neki odlomci Kur’ana.
Negdje se uči sura Jasin, Mulk, Vakia, sura Ihlas jedanaest puta, Fatiha, početak i kraj Bekare, a nakon toga se prouči dova.[1]
Drugi način: Zajednička posjeta mezarjima drugog dana Ramazanskog bajrama.
Tom prilikom uči se sura Jasin, Fatiha, određeni dijelovi s kraja Kur’ana, i sevapi tog učenja poklanjaju se umrlima.
U većini slučajeva ova posjeta se obavlja nakon podne-namaza, kada se ljudi okupe oko imama i s njim odu na mezarje, uče Kur’an i sevape učenja poklanjaju umrlima.
Treći način: Učenje sure Fatiha umrlome umjesto dove, te poklanjanje tih sevapa umrloj osobi.
Kada neki musliman posjeti kaburistan, on umjesto dove i selama koji su propisani tom prilikom, uči Fatihu pred dušu umrloga i sevape tog učenja poklanja njemu.
Ovaj način veoma je raširen među muslimanima, posebno ako se uzme u obzir da se oko ili pored velikog broja džamije nalaze mezarja.
Mnogi ljudi, prolazeći pored kaburova zastaju, podižu ruke, uče Fatihu i sevape od učenja poklanjaju rahmetliji. Na ovaj način, Fatiha je zamijenila dovu.
Kod ljudi se učenje Fatihe veoma rasprostranilo i postalo poznato u mnogim prilikama, kao npr. nakon okupljanja ljudi raznim povodom u džamiji ili van nje, nakon određenih ibadeta, imam ili neko drugi kaže: Ridaen lillahi teala el-fatiha, prouči se Fatiha, a zatim se sevapi od učenja poklanjaju umrlim muslimanima, šehidima poginulim u ratu, ili pak svim šehidima svijeta.
[1] Pogledati: Ilmul-kebir, str. 366.
