Obilježavanje godišnjica nekih od važnih događaja

Obilježavanje godišnjica nekih od važnih događaja koji su vezani za muslimane Bosne ili godišnjica smrti nekih poznatih ličnosti

Jedna od najpoznatijih manifestacija ovog karaktera jeste obilježavanje godišnjice dolaska islama na prostore Bosne.

Ova manifestacija se obilježava 16. augusta u dvoranama i centrima, ili na stadionu na nivou Bosne i Hercegovine, a sastoji se od raznih kulturno-vjerskih sadržaja, na kojima učestvuju pjesnici, književnici, horovi koji izvode ilahije i kaside, koje su u narodu poznate kao duhovna muzika.

Prva manifestacija na kojoj je obilježeno 600 godina od dolaska islama u BiH održana je 2007. godine, na stadionu Koševo. Prije ovoga nije se organiziralo obilježavanje povodom dolaska islama na ove prostore, da bi nakon toga, to preraslo u stalnu praksu koja se svake godine organizuje.¹

Također, poznato je i obilježavanje rođenja Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, koje se organizuje 12. rebiul-evvela.  

Tom prilikom se održavaju razne tribine i predavanja o Poslaniku, zatim zajednički zikrovi, a obavezno se prouči i mevlud. U nekim gradovima ova manifestacija traje nekoliko dana.

Pored ove, postoje i druge manifestacije koje se organizuju a koje poprimaju hukm (propis) novotarskih praznika. Neke od njih su:

– Obilježavanje godišnjice smrti imama Ebu Hanife.

– Obilježavanje godišnjice smrti Dželaludina Rumija.² Ova manifestacija organizuje se 17. decembra.

– Obilježavanje dana osnivanja Gazi Husrev-begove medrese (15. oktobar). Godine 2010. obilježena je 450-ta godišnjica rada ove institucije.³

– Obilježavanje povodom godišnjice smrti prvog predsjednika Bosne i Hercegovine, Alije Izetbegovića (20. oktobar). Tog dana organizuje se zajednička posjeta njegovom mezaru kojoj prisustvuju ličnosti iz javnog, kulturnog, političkog i vjerskog života.

– Također, ovome se može dodati i obilježavanje Dana džamija⁴ i Dana vakifa.⁵

– Propis:

Nije dozvoljeno obilježavati mevlud Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, iako je on veoma poznat i raširen među bosanskim muslimanima, do te mjere da se njegovo obilježavanje smatra jednim od znakova ljubavi prema Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, što je pogrešno.⁶

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nije obilježavao svoj mevlud niti su to činili njegovi ashabi, a da je to bilo dobro, oni bi nas sigurno pretekli u tome, imajući u vidu da su najviše voljeli Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem.

Mevlud je novotarija koja je uvedena u četvrtom hidžretskom stoljeću od strane ubejdijsko-batinijske države.

U djelu El-Bide’u ve eseruha fi inhirafit-tesavvurl-islamijj stoji: „Onaj ko izučava muslimansku historiju dolazi do spoznaje da ovakva obilježavanja nisu bila zastupljena kod prvih muslimana, niti u prva tri pohvaljena stoljeća.

Ona su se pojavila tek sa nastankom fatimijske države koja se nepravedno pripisivala Fatimi, radijallahu anha.

Historičari koji su se detaljno bavili muslimanskom poviješću smatraju da osnivači ove države vuku jevrejske korijene, a bili su poznati po imenu Ubejdijje⁷.

Oni su potomci Mejmuna b. Dejsana, poznatog po nadimku Kaddah⁸ za kojeg se kaže da je bio židov, a po nekima i vatropoklonik.⁹

Njihova država u Egiptu trajala je od 357. do 467. h. Oni koji su počeli obilježavati mevlud, obilježavali su četiri mevluda: Poslanikov, Alijin, Hasanov i Husejnov.“¹⁰

Fatimije su bili poznati po svome otpadništvu, licemjerju, i iskvarenom vjerovanju.

U knjizi Tevhid i širk stoji dodatno objašnjenje ko su bili fatimije: “Većinu turbeta u Egiptu izgradila je dinastija Fatimija.

Ibn Kesir u knjizi El-Bidaje ve En-Nihaje u 11. tomu na strani 346. o njima kaže: ‘Kafiri, fasici, grešnici, ateisti, neznabošci, niječu islam, a pravac obožavalaca vatre ispravnim smatraju.’

Ove je nevjernike ražalostilo kada su vidjeli da su džamije pune vjernika koji klanjaju, jer ti nevjernici preziru muslimane.

Zato su razmišljali kako da muslimane odvrate od džamija, pa su izgradili lažne kaburove, kubeta i turbeta i govorili da su u njima ukopani Husejn i Zejneba.

Zatim su priredili svečanosti, kako bi privukli ljude, a sebe su nazvali fatimijama, krijući se iza imena Fatime.

Zatim su muslimani prihvatili ovu novotariju koja ih je odvela u širk, a za nju su uložili ogroman novac neophodan za kupovinu oružja, kako bi branili svoju vjeru i čast od neprijatelja. “¹¹

Šejhul-islam Ibn Tejmijje veli: „Prve generacije nisu obilježavale mevlud i pored činjenice da su mogli i da su imali razloga da to čine.

Da je u tome bila ikakva korist i dobro, bilo bi preče da oni to praktikuju, jer oni su najviše voljeli i cijenili Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i više su se trudili u dobru nego mi.

Stvarna ljubav i poštivanje Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ogleda se u slijeđenju njegove prakse i praktikovanju njegovih naredbi.“¹²

Pa ako nije dozvoljeno obilježavati rođendan Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, onda je zabrana obilježavanja nečijih drugih rođendana još preča, pa makar se radilo i o uglednim učenjacima.